Het minste wat je over Wolf Vanwymeersch kunt zeggen, is dat hij veelzijdig is: hij heeft al minstens drie verledens op zijn actief, met Waldorf, The Van Jets en Raketkanon en nu is hij er met een debuut onder eigen naam, waarop hij vooral oor blijkt te hebben voor fijne melodieën fie heen en weer stuiteren tussen pop en elektronica en, wellicht net precies daarom, een flinke dosis onweerstaanbaarheid vertonen. Eigenlijk begint het al bij de hoesfoto: een prachtig portret van een kleinkinderhoofdje, in zwart en wit, maar met ogen als karbonkels, waar je -word ik stilaan sentimenteel?- kunt blijven naar kijken.

Dat is met de muziek niet anders: ik weet niet of de songs inderdaad van lang geleden stammen, dan wel of ze recent geschreven werden, mar “The Early Years” is werkelijk een verfrissing in een muzikaal landschap, waarin allerhande tinten grijs de voorbije jaren de boventoon voerden. Een heel makkelijke plaat is dit zeker niet, maar zodra je ze een paar keer gedraaid hebt, ontdek je menig pareltje.

On a Sunday Afternoon (in everyday life)” is er zo eentje: de eerste keer denk je, goh, ja, leuk nummertje, maar naarmate je het vaker hoort, gaat het zich simpelweg op je trommelvlies vasthechten. Of neem “I’mWide Awake”, een fragiel liedje, dat uit een muziekdoosje lijkt te komen, maar gaandeweg openbloeit tot een van de fijnste elektro-pop motiefjes, die we in tijden mochten horen. “Friendly is better” hoorde ik wel eens op de radio voorbij komen en dat herkende ik dus wel en ik hoop dat ik nu niet vloek in één of andere kerk, maar ik hoor hier wel enig Das Pop-gehalte in ontwaren: ik word hier instant blij van.

Ik lees in het persblaadje dat bij de plaat hoort, dat Wolf de plaat afwerkte kort na het overlijden van zijn vader, die, zo denk ik toch, alvast zijn zoon omringd heeft met goeie muziek: ik lees dat The Beatles en Cohen tot de soundtrack van zijn jeugd behoren en daar kan een ouderling als ik zich helemaal in vinden. Als dat “Come as you Will” passeert, dan denk ik vanzelf aan één van de meest onderschatte zangers en songschrijvers, die we in ons tochtgat aan de Noordzee hebben rondlopen: Dirk Blanchart. Ik weet niet hoe Wolf zelf aankijkt tegen die vermeende gelijkenis of verwantschap, maar zelfzou ik het allerminst als een belediging opvatten.

Kortom: ik beweer niet een kenner te zijn van het werk van Vanwymeersch, maar met deze plaat bewijst hij alvast dat hij een veelzijdige en getalenteerde medemens is, die niet te beroerd is om zichzelf in zijn liedjes bloot te geven. Daar hou ik wel van, zeker als de verpakking ook zo aangenaam oogt en klinkt als hier het geval is !

(Dani Heyvaert)